Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik dit gerecht proefde. Bij een vriendin thuis, waar de keuken altijd naar kruiden en gezelligheid rook. Haar moeder, een echte 'francofiel', serveerde deze romige spinazie met een blok Boursin erdoor gesmolten. Ik was meteen verkocht. Sindsdien is dit mijn go-to recept als ik snel iets lekkers op tafel wil zetten, maar ook als ik gasten wil verwennen.
Eerlijk? Soms heb je van die dagen dat koken voelt als een verplichting. Dan wil ik iets dat:
En laat dit gerecht nou precies aan al die eisen voldoen. Het is zo'n recept dat ik inmiddels uit m'n hoofd ken, maar toch elke keer een klein feestje blijft.
Hier komt mijn persoonlijke draai aan dit klassieke recept. Ik heb het door de jaren heen een beetje aangepast naar mijn smaak - wat meer knoflook hier, wat minder room daar. Zo gaat dat toch met recepten die je vaak maakt?
Tip van een keer dat het misging: Laat de spinazie niet te lang staan na het bereiden. Dan wordt hij wat waterig. Gewoon direct opscheppen dus, dat is het lekkerst!
De basis is simpel, maar ik experimenteer er graag op los:
Mijn buurvrouw maakt er altijd wat nootmuskaat doorheen, maar daar ben ik zelf niet zo'n fan van. Ieder z'n smaak!
Er zit iets magisch in de combinatie van die smeuïge Boursin met de iets bittere spinazie. Het voelt decadent, maar stiekem valt het best mee. En het mooie is - het ziet er altijd uit alsof je uren in de keuken hebt gestaan, terwijl je er bijna niks voor hoeft te doen.
Voor mij is dit meer dan een recept. Het roept herinneringen op aan die eerste keer bij mijn vriendin thuis, aan gezellige etentjes met vrienden, aan drukke doordeweekse avonden waarop ik toch iets lekkers op tafel wilde zetten. Dat is toch het mooie van koken? Dat een simpel gerecht zoveel verhalen met zich meedraagt.
Probeer het eens, en wie weet wordt het ook zo'n stamloper bij jou thuis. Laat me vooral weten hoe je 'm gemaakt hebt - ik ben altijd op zoek naar nieuwe variaties!