Kip spinazie pasta – mijn ultieme comfortfood voor drukke dagen (en waarom mijn kinderen het stiekem ook lekker vinden)

Weet je nog hoe ik vorige keer zo lyrisch was over die spinazie met Boursin? Nou, dit is z'n populaire neefje dat bij ons minstens één keer per week op tafel staat. Het begon als een wanhoopsmaaltijd - je kent die dagen wel: boodschappen vergeten, geen inspiratie, en een koelkast die vooral leegte uitstraalt. Maar wat begon als noodoplossing is nu een van mijn meest gemaakte gerechten geworden.

Waarom deze pasta zo vaak op ons menu staat

Eerlijk? Ik ben geen sterrenchef. Mijn kookkunsten schommelen ergens tussen "eetbaar" en "hé, dit is best lekker". Maar dit gerecht? Hier kan ik niet mee falen. En dat is precies waarom ik het zo vaak maak:

• Het is perfect voor als je eigenlijk geen zin hebt om te koken (been there)
• Je kunt er bijna álle restjes in kwijt (win-win)
• Zelfs mijn kinderen eten het op - en dat zegt wat, trust me

Vorige week maakte ik het bijvoorbeeld met die halve zak spinazie die nog net niet slap was en kipfiletreepjes die eigenlijk voor de saté bedoeld waren. Improviseren is key!

Mijn niet-zo-geheime basisrecept

Ik noem het een "recept", maar eigenlijk is het meer een richtlijn. Soms voeg ik dit toe, soms dat. Maar hier is hoe het meestal gaat:

Wat er bij mij standaard in gaat:

• 300g pasta (penne of fusilli, wat er ligt)
• 2 kipfilets (of kipdij, net wat goedkoper is)
• Handje pijnboompitten (als ik ze niet vergeet te kopen)
• Flinke zak spinazie (diepvries mag ook, geen shame)
• Knoflook (veel. Altijd veel.)
• Room of crème fraîche (hangt af van mijn bankrekening die week)

Mijn "ik heb echt geen tijd"-aanpak:

1. Pasta koken (duh). Maar ik vergeet nog steeds weleens zout in het water te doen. Oops.
2. Kip in stukjes bakken met knoflook en peper. Soms voeg ik wat paprikapoeder toe voor kleur.
3. Spinazie erbij - als het verse is, lijkt het eerst veel te veel, maar het slinkt als een gek.
4. Room erdoor en laten pruttelen. Proef even - vaak komt er nog wat zout of peper bij.
5. Pasta erdoorheen en klaar is kees!

Levensles #23: Die pijnboompitten? Even roosteren in een droge pan maakt echt een wereld van verschil. Tenzij je ze aanbrandt, zoals ik vorige maand. Toen rook het hele huis naar kampvuur. Niet doen dus.

Hoe ik dit gerecht door de jaren heen heb aangepast

Toen ik net op mezelf woonde, was mijn versie van dit gerecht: gekookte pasta, kip uit de magnetron en spinazie uit blik. Het smaakte naar... teleurstelling. Maar goed, we moeten ergens beginnen, toch?

Nu, jaren later, heb ik wat trucjes geleerd:

• Een scheutje witte wijn in de saus (als de kinderen niet meekijken)
• Een beetje geraspte citroenschil voor frisheid (game changer!)
• Soms vervang ik de kip door champignons voor een veggie-versie

Mijn schoonmoeder voegt altijd mosterd toe aan haar versie. Niet mijn ding, maar hey - ieder z'n smaak!

Waarom dit zo'n hit is bij ons thuis

Het is niet alleen lekker, het voelt ook een beetje als thuiskomen. Dat klinkt cheesy (pun intended), maar het is echt zo. Op koude winteravonden vult het je helemaal op, en op warme zomerdagen eet ik het koud als pastasalade. Multifunctioneel!

En het mooiste? Mijn picky-eater dochter eet stiekem wel de spinazie op als het zo verwerkt is. Dat alleen al maakt het voor mij een winnaar.

Dus ja, misschien is het geen Michelin-ster waardig gerecht. Maar het is wél lekker, makkelijk en betrouwbaar. En op sommige dagen is dat precies wat je nodig hebt. Probeer het maar eens - en pas het vooral aan zoals jij het lekker vindt. Koken is toch ook een beetje experimenteren?

Laat me vooral weten hoe jouw versie eruit ziet. Misschien steek ik er nog wat van op voor volgende keer!